zie voor beschrijving van de Limes route het reisverhaal Roemenie
week 28 en week 29
Boedapest
Sky Europe, voor € 15,00 per persoon vliegen we naar Boedapest, we hebben er geen hoge verwachtingen van. Om 22.30 uur landen we in Boedapest en even later rollen er al 2 puntgave fietsdozen op de bagageband, de service van deze maatschappij is prima!
Dat betekent dat we vandaag de hele dag kunnen besteden aan de stad, we hoeven geen fietsenmaker te bezoeken of andere zaken te regelen, gewoon lekker de stad in, fotograferen, biertje drinken en kilometers lopen.
Om de spanning toch nog wat te verhogen zegt Han opeens in volle paniek dat zijn paspoort gescheiden is van de andere papieren. Vrij vertaald:"mijn paspoort is weg". Het was voor onze begrippen ook al bijna te relaxed. Maar na wat speurwerk van mijn kant wordt het paspoort teruggevonden, gewoon in de voortas van Han. De dagtrip begint met een lange wandeling over de Andrássy útca, een prachtige boulevard die uitkomt bij Millenium emtékmú, een monument met een reusachtige zuil waar bovenop de aardsengel Gabriël waakt. Na wat fotowerk gaan we met de metro terug naar de kettingbrug met de leeuwen. Als we onderweg met ons lichtgewicht statief de eerste ondergrondse van het Europese vasteland willen fotograferen blijkt het statiefje niet compleet, niet alles is meegenomen dus, stond niet op de paklijst. We kiepen het statief in de prullenbak, bewaren het hoesje en kopen bij de eerste de beste fotozaak een nieuwe en doen die in ons mooie zakje. Gisteren hebben we een leuk jazz café ontdekt en daar strijken we neer om ons te goed te doen aan de Dreher (een soort Hongaarse Guiness) en genieten van de schorre stem van Janis Joplin, die op de achtergrond klinkt, een beetje nostalgie.
Als we na deze korte pauze de berg op klauteren voor een stadsoverzicht ontmoeten we al snel een Roemeense fotograaf die ons met zijn prachtige foto's van Transylvanië en Maramureş helemaal lekker maakt voor Roemenië. We kletsen wat en wisselen onze websites uit.
De eerste 92 kilometer zit erop, we komen al richting de Roemeense grens, nog een paar honderd kilometer. We weten nog niet of we Hongarije wel leuk vinden, de eerste 75 kilometer zien we geen Hongaar lachen, maar na 75 kilometer nadert ons een zigeunergezin met 2 paarden en een platte wagen, vrolijk en uitbundig en dat maakt onze dag weer goed. We missen de dorpspleintjes zoals in Turkije, waar al die gezellige oude mannetjes urenlang aan de thee zitten, hier zie je ze niet, volgens Han zijn ze gewoon dood. Ieder klein dorpje heeft hier een kerkhof zo groot als een voetbalveld, misschien liggen de oude mannetjes daar ook. De dorpjes hebben hier grote namen al zijn ze nog zo klein, mooie ingewikkelde namen. We missen ook de roepende moskeeën die ons in Turkije altijd welkom heten in iedere stad.
De temperatuur loopt al snel op, maar onze rijwind is nog fris en we zoeven over de puszta's. Nou ja, zoeven, na vele kilometers komt Han er achter dat zijn voorwiel wel erg is aangelopen, dus Han zoeft wat minder snel. Na wat gesleutel aan de remmen is het probleem verholpen en zoeft Han ook.
Onderweg zien we een piepklein eetschuurtje met de naam Vietnam erop en dan nog even later zien we tot onze grote verbazing een groep Vietnamezen in de volle zon in een opiumveld druk aan het werk. Als we de telelens erop zetten beginnen ze te schreeuwen, maar helaas de foto is al gemaakt. Heel vreemd allemaal! Als we na 85 km de "camping" oprijden blijkt de "camping" opgedoekt te zijn en is hier een zeer luxe resort waar we wel voor € 115,00 per nacht mogen slapen. De bewaker moet lachen als we het terrein weer af rijden, hij zegt: "zeker veel te duur". Iets verderop mogen we ons tentje opzetten voor een nacht, het is dagrecreatie. Als troostprijs vinden een soort restaurant schuurtje waar we een fantastische Hongaarse maaltijd scoren met veel hete paprika, gevulde kool en zure room. De verrassing van de dag.
Omdat het vandaag zeer heet wordt zitten we al vroeg op de fiets en om 11.00 uur is het al 40 graden, er is hier een flinke hittegolf en het loopt uiteindelijk op tot 44 graden. Gelukkig zijn we rond het middaguur aan de grens en dat is genoeg voor vandaag. We vinden een camping van vele hectares en daar staan we met nog een andere caravan, plaats genoeg dus. Eigenlijk is het hier weer zoals altijd, gewoon vergane glorie, er komt hier geen mens, het heeft er ooit allemaal super uitgezien. We hebben hier tot onze grote verbazing wel wireless internet. Na 5 dagen hebben we nog steeds geen vrolijke Hongaren gezien, wel genoeg dronken Hongaren, zelfs voor 12.00 uur s'middags zijn ze al flink dronken, helaas worden ze ook hier niet vrolijk van. Op naar Roemenie !
Op de valreep ontmoeten we nog een Hongaarse docent en die doet ons even uit de doeken waarom de Hongaren niet vrolijk zijn. Vorig jaar zijn er tijdens de herdenking van de revolutie van 1956 nog duizenden mensen in elkaar geslagen en er werd gericht met rubberen kogels op de ogen van demonstranten geschoten. Zes mensen verloren toen ogen. Hij vertelt dat er geen geld is voor onderwijs, geen geld voor cultuur en dat de oude machthebbers het nog steeds voor het zeggen hebben en dat allemaal maakt de mensen hier bang en gelaten. Dit nieuws komt bijna niet naar buiten, deze docent heeft jaar vorig via studenten uit Groningen nog een brief naar onze minister van buitenlandse zaken gestuurd. Regelmatig worden er mensen in elkaar geslagen door politie te paard als ze al enige oppositie durven te vertonen.